Serwis Informacyjny
Cmentarz znajduje się naprzeciwko szkoły poniemieckiej zbudowanej przez osadników w pierwszej połowie XVIII wieku.
W budynku tym ludność ewangelicka zbierała się również na modlitwy odprawiane przez nauczyciela.
Podczas prac odkryto kilka nagrobków z tamtych czasów.
Do Srebrnego Borku osadnicy niemieccy przywędrowali w latach 1818-1824 z Maklemburgii i Pomorza Niemieckiego.
Byli to przeważnie rzemieślnicy i rolnicy, którzy wskutek przesilenia gospodarczego po wojnach napoleońskich nie mogli znaleźć w swojej ojczyźnie pracy i chleba.
Karczując ładne lasy brzozowe zdobywali żyzną glebę do uprawy.
Stąd nazwa Srebrny Borek.
W okresie I wojny światowej zostali w większości wywiezieni w głąb Rosji.
Po powrocie odbudowywali zniszczone budowle.
Według księgi należności z racji ubezpieczenia użytków i budowli z 1938/39 w Srebrnym Borku było 71 niemieckich i 5 polskich gospodarstw.
Starsi gospodarze opowiadali, że przed wojną Niemcy dobrze gospodarowali posiadając wyróżniający się inwentarz żywy. Przyczynili się do postępu technicznego i agrarnego rolników polskich.
Cmentarz jest pozostawionym ze śladem tego okresu.
W 1939 roku Niemcy opuścili te tereny przesiedlając się na tereny Prus Wschodnich.
